Pracownia prof. Bogusława Balickiego, którą autor kończył doskonale przygotowywała studentów do nowoczesnego projektowania graficznego opartego w głównej mierze o literę i typografię, abstrakcję geometryczną i znak. Racjonalny i minimalistyczny język plastyczny łódzkiej szkoły, stanowił opozycję wobec popularnej „polskiej szkoły plakatu”.
Bartosz Łukaszonek przez pierwsze 5 lat projektuje plakaty oparte wyłącznie o typografię, szukając nietypowych i skomplikowanych rozwiązań formalnych, geometria wyznacza ramy kompozycyjne. Stopniowo czytelność i funkcjonalność zaczynają schodzić na dalszy plan, forma litery powstaje z nakładania zdeformowanych znaków bądź jest tworzona przez autora od podstaw np. plakaty „Panoptykon”, „Fresh Masters”. Często są to plakaty gdzie litera jest cięta, deformowana, zniekształcana tak jak w plakacie „Wirkus Trzaska Frisch”. Plakaty z tego okresu zostały zaprezentowane w 2008 na dużej wystawie „Tradycje konstruktywistyczne w plakacie polskim ” w Muzeum Plakatu w Wilanowie. Po tym okresie powstają plakaty gdzie forma geometryczna liter zostaje zastąpiona kształtami bardziej organicznymi, autor stosuje wtedy czcionki tzw. „pisanki”, próbując wprowadzić bardziej ludzki charakter do mocno przepracowanej konwencji plakatu typograficznego. Od 2010 roku do projektów wprowadzone zostają elementy znakowe, o charakterze przedstawiającym, przykładem rozwijana seria plakatów folkowych. Z kolei realizacje dla festiwalu Fingerstyle Feeling interpretują i odnoszą się do bogatej tradycji polskiej szkoły plakatu, tutaj autor projektów zmienia narzędzia na nożyczki, kolorowe papiery i w ten sposób tworzy kilka odmiennych realizacji. W 2015 roku powraca do konwencji typograficzno-konstruktywistycznej, tworzy dwa nowe plakaty – pierwszy dla festiwalu artystycznych działań ulicznych, drugi – reklamujący wystawę studentów i pedagogów pięciu pracowni.